Caracas (oficjalnie: Santiago de León de Caracas) – Miasto w Wenezueli, stolica tego kraju.
Geografia[]
Położone na północy kraju, 11 km od wybrzeża Morza Karaibskiego, w Dystrykcie Stołecznym. Liczba mieszkańców (2010): 1966 tys. Miasto cechuje policentryczny układ urbanistyczny, zabudowa rozciąga się wzdłuż głównej doliny oraz dolin bocznych od strony południowej. W zachodniej części znajduje się historyczne centrum zbudowane na planie szachownicy z wieloma zabytkami architektury kolonialnej (katedra, Casa Amarilla i in.) oraz niskimi domami w stylu kolonialnym, częściowo zmodernizowanymi, które sąsiadują z nowoczesną, wysoką zabudową. W otoczeniu (w środkowej, wschodniej i południowej części miasta) rozciągają się dzielnice mieszkaniowe, reprezentacyjne i handlowo-usługowe, z wysokimi biurowcami oraz dzielnice willowe. Na stokach okolicznych gór i w wąwozach istnieją dzielnice nędzy, tzw. ranchitos. Pasmo Kordyliery Nadbrzeżnej, oddzielające miasto od morza, stanowi Park Narodowy El Ávila (utworzony 1958).
Historia[]
Miasto zostało założone w 1567 przez odkrywcę hiszpańskiego, Diego de Losadę. Początkowo nosiło nazwę Santiago de León de Caracas. W 1810 Caracas stanowiło pierwotny ośrodek buntowników Simóna Bolívara przeciw władzy hiszpańskiej. W 1821 stolicą wyzwolonej spod hiszpańskiej jurysdykcji Wenezueli stało się Caracas.
Kilkakrotnie miasto niszczyły trzęsienia ziemi (m.in. w latach 1812 i 1967). Bardziej dynamiczny rozwój wenezuelskiej stolicy nastąpił w XIX i XX wieku. W Caracas urodzili się m.in. dwaj bojownicy: Francisco de Miranda i Simón Bolívar.